یک استاد دانشگاه با بیان اینکه با تصویب قانون جرایم رایانهای در سال ۱۳۸۸، دسترسی به برخی سایتها و شبکههای اجتماعی جرم تلقی شد، گفت: ممنوعیت ورود افراد به این نوع سایتها و شبکهها حاکمیت را به آن اهدافی که ترسیم کرده است نمیرساند و با ممنوع کردن اطلاعات یا استفاده از ابزاری برای جلوگیری از ورود به این سامانهها دردی از مشکلات فرهنگی کشور درمان نخواهد شد.
علی نجفیتوانا در گفتوگو با خبرنگار حقوقی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، در این باره اظهار کرد: در هیچ یک از قوانین موضوع ورود به سایتها یا عضویت در سایتهای مختلف مانند فیسبوک، توییتر و امثال آنها جرم تلقی نمیشود و برای آن مجازاتی پیشبینی نشده است، اما پس از تصویب قانون جرایم رایانهای در سال ۱۳۸۸، قانونگذار دسترسی به برخی سایتها با استفاده از اقداماتی که موجب شکست فیلتر انجام شده توسط نهادهای ذیربط شود را جرم تلقی میکند.
وی با استناد به مواد ۱، ۲۱، ۲۲ و بند پ ماده ۲۵ قانون جرایم رایانهای، ادامه داد: ضوابط موجود در این زمینه مجموعا استفاده از فیلترشکن را به نوعی ورود غیرمجاز با استفاده از شکست حریم تعیین شده توسط مراجع ذیربط، قابل کیفر دانسته است.
نجفیتوانا گفت: در بند پ ماده ۲۵ قانون جرایم رایانهای فروش یا انتشار یا در دسترس قرار دادن گذرواژه یا هر دادهای که امکان دسترسی غیرمجاز به دادهها یا سیستمهای رایانهای متعلق به دیگری را فراهم کند جرم است.