ضوابط قطع درختان

ماده 1 لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها می گوید؛ به منظور حفظ و گسترش فضای سبز و جلوگیری از قطع بی رویه درختان، قطع هر نوع درخت و یا نابود کردن آن به هر طریق در معابر، میادین، بزرگراه ها و پارک ها، بوستان ها، باغات و نیز محل هایی که به تشخیص شورای اسلامی شهر، باغ شناخته شوند در محدوده و حریم شهرها بدون اجازه شهرداری و رعایت ضوابط مربوطه ممنوع است.

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی وکالت دات اینفو ، قوانین، مقررات و آرای صادره درباره قطع درختان، نکاتی را در این باره مطرح می کنند که آگاهی از آنها خالی از فایده نخواهد بود. قانون، قطع درختان در معابر، بزرگراه ها، پارک ها و باغ ها را بدون اجازه شهرداری ها ممنوع کرده است. به طور کلی شاید بتوان گفت قطع درختان در مکان های عمومی شهرها و املاک خصوصی که درخت در آنها وجود دارد، ممنوع است.

قبلا باغ، به کلیه املاک و اراضی گفته می شد که در محدوده قانونی و حریم شهرها قرار داشت و مساحت آنها بیش از 500 مترمربع است. اما طبق مقررات جدید باغ تنها به املاکی اطلاق می شود که در سند آنها عبارت باغ ذکر شده باشد؛ ولی با این حال قطع درختان در تمام محل ها بدون کسب مجوز ممنوع شده است. مطابق آنچه گفته شد، حتی صاحبان باغ ها و سایر املاک خصوصی که تعدادی درخت در آنها وجود دارد، مجاز نیستند تا بدون اجازه شهرداری درختانی که خود ملکیت آنها را در اختیار دارند، قطع کنند و مثلا به تغییر کاربری، و یا نوسازی ملک خود بپردازند.

شرایط اعطای مجوز برای قطع درختان

شهرداری ها در حریم شهرها درباره درختانی که در ملک شخصی افراد قرار گرفته اند در برخی موارد طبق قانون، موظف به صدور مجوز برای قطع درختان هستند. ذکر این شرایط در قانون، خود دلیل دیگری بر اصل ممنوعیت قطع درختان حتی در املاکی است که مشمول این حکم قانونی قرار گرفته اند. بیشتر این شرایط ناظرند به مواردی که درخت دچار آسیب شده یا قرار است زمینی که درخت در آن وجود دارد برای اجرای طرح های عمومی استفاده شود.

مورد دیگری که شهرداری موظف است اجازه قطع درختان را صادر کند، وقتی است که قطع درخت، سببی برای گسترش فضای سبز و درختکاری های اصولی و تازه است. با توجه به شخصی بودن مالکیت درختان در بسیاری از موارد، بسیار پیش می آید که مالکان بخواهند به دلیل فروش چوب درخت و انتفاع مالی، اقدام به قطع درخت کنند؛ در این موارد شهرداری به شرط اینکه درخت غیر مثمر (بی میوه) بوده و به سن بهره وری رسیده باشد مکلف است مجوز قطع درخت را صادر کند؛ مگر اینکه قیمت چوب درخت را به صاحب آن بپردازد و از این طریق، هم مالک به انتفاع مالی خود می رسد و هم این درخت کماکان به عمر خود ادامه می دهد. اما ضابطه جدیدی که در قوانین اشاره شده و مالکان خصوصی متقاضی قطع درختان را مجبور به آن کرده این است که مالکان باغ ها یا املاکی که به صورت باغ شناخته می شوند، موظفند در ازای درختانی که اجازه قطع آنها از سوی شهرداری صادر می شود به تعداد معادل دو برابر محیط بن درختان قطع شده در همان محل یا محلی که شهرداری تعیین می کند، درخت هایی با محیط بن حداقل 10 سانتی متر بکارند.

درخواست مجوز برای قطع درختان شخصی

ضوابط اجرایی مربوط به چگونگی اجرای ماده 1 لایحه قانونی حفظ و گسترش فضای سبز در شهرها، ساز و کار خاصی را برای درخواست مالکان باغ ها به منظور قطع درختان شخصی خود طراحی کرده است. بر این اساس متقاضیان قطع درخت باید به شهرداری مراجعه و درخواست خود را طبق فرم نمونه ای که توسط شهرداری تهیه می شود تنظیم و به همان مرجع تسلیم کنند. شهرداری هم مکلف است حداکثر ظرف دو ماه از تاریخ تسلیم تقاضا تکلیف متقاضی را با ذکر دلیل کافی روشن کند. عدم وصول پاسخ در مهلت مقرر از سوی شهرداری به منزله موافقت خواهد بود.

قطع درخت جرم است

قانون غیر از اینکه برای اجرای مقررات فوق ضوابط اداری خاصی را نیز پیش بینی و شهرداری ها را ملزم به رعایت آنها کرده است؛ متخلفان این قوانین را نیز مستحق برخوردی نسبتا شدید دانسته است. طبق قانون هر کس عالما و عامدا قطع یا موجبات از بین رفتن درختان را فراهم کند، علاوه بر جبران خسارت وارده، حسب مورد به جزای نقدی از یک میلیون ریال تا ده میلیون ریال برای قطع هر درخت و در صورتی که قطع درخت بیش از سی اصله باشد، به حبس تعزیری از شش ماه تا سه سال محکوم خواهد شد.