به گزارش وکالت دات اینفو به نقل از ایسنا, اغلب قاتلان سریالی به گونه‌ای مرتکب جنایت می‌ شوند که سرنخی از خود به جا نمی‌ گذارند و پرونده‌ هایشان برای همیشه باز می‌ مانند.

قاتلان سریالی به طور اتفاقی قربانیانشان را انتخاب می‌ کنند و آنان را بدون به جا گذاشتن سرنخی از خود برای کارآگاهان و افسران پلیس به قتل می‌ رسانند ...

درس اول :
مرد مسنی به همراه پسر ٢۵ ساله‌اش در قطار نشسته بود. در حالی که مسافران در صندلی‌های خود نشسته بودند، قطار شروع به حرکت کرد.
به محض شروع حرکت قطار پسر ٢۵ ساله که کنار پنجره نشسته بود پر از شور و هیجان شد. دستش را از پنجره بیرون برد و در حالی که هوای در حال حرکت را با لذت لمس می‌کرد فریاد زد: پدر نگاه کن درخت‌ها حرکت می‌کنن. مرد مسن با لبخندی هیجان پسرش را تحسین کرد.
کنار مرد جوان، زوج جوانی نشسته بودند که حرف‌های پدر و پسر را می‌شنیدند و از حرکات پسر جوان که مانند یک کودک ۵ ساله رفتار می‌کرد، متعجب شده بودند ...

در یک میهمانی همدیگر را دیدیم. انصافاً وحید مرد جذابی است. من از او خوشم آمده بود و وقتی به طرفم آمد و از من خواست تا شماره تلفنم را به او بدهم قبول کردم، مدتی گذشت و وحید به من گفت که می‌خواهد به خواستگاریم بیاید، من هم قبول کردم چون عاشقش شده بودم. نمی‌دانستم آن چیزی که از وحید می‌دانم واقعیت رفتار و اخلاقش نیست و در موردش اشتباه می‌کنم. خانواده من معتقد بودند وحید خیلی سنش کم است و پسر جوانی در این سن نمی‌تواند یک زندگی را اداره کند، اما وقتی اصرار مرا برای این ازدواج دیدند، موافقت کردند. خانواده وحید هم همینطور. چون بعد از ازدواج بود که من متوجه شدم وحید قبلاً با دختران زیادی دوست بوده و به همین خاطر وقتی صحبت از ازدواج کرد، خانواده‌اش خیلی زود راضی شدند تا دیگر وحید دست از کارهایش بردارد، هر چند می‌دانستند ازدواج برای او خیلی زود است اما حاضر شدند همه امکانات را فراهم کنند. آخر او فقط 20 سال سن داشت...

یازده سال پیش در زمانی که من دیگر پدر و مادر نداشتم و از تنهایی شدید رنج می‌بردم با خسرو آشنا شدم. در آن زمان 40 سال سن داشتم، احساس می‌کردم پیر شدم و تا چند سال دیگر از پا می‌افتم و احتیاج دارم کسی کنارم باشد. هیچ چیز در زندگی خوشحالم نمی‌کرد. زن ثروتمندی بودم، ارثیه زیادی به من رسیده بود اما هر چه به تفریح و گردش می‌رفتم خوشحال نمی‌شدم ولی زمانی که با خسرو آشنا شدم زندگی برایم رنگ دیگری گرفت. ما همکار بودیم. من متخصص بیهوشی هستم و شوهرم هم در بیمارستانی که من بودم پزشک عمومی بود. ما در آنجا بود که با هم آشنا شدیم و بعد از خواستگاری با هم ازدواج کردیم. البته خسرو یک سال از من کوچک‌تر است اما این تفاوت سنی برایمان مشکلی ایجاد نکرد. زمانی که تصمیم گرفتیم با هم ازدواج کنیم خسرو به من گفت وقتی خیلی جوان بوده ازدواج کرده اما چند سال بعد از همسرش جدا شده است ...

من تازه 24 ساله شده‌ام. 4 سال قبل زمانی که منشی یک شرکت بودم با احسان آشنا شدم. او هم ویزیتور بود و هر هفته به شرکت ما می‌آمد. ما آنجا با هم آشنا شدیم و سرانجام احسان از من خواستگاری کرد. وقتی رابطه ما ادامه پیدا کرد و احساس کردم عاشق احسان هستم موضوع خواستگاری را با خانواده‌ام مطرح کردم و بالاخره هم او به خانه ما آمد. من شرایط بسیار سختی داشتم و پدرم به راحتی به من اجازه ازدواج را نمی‌داد. وقتی احسان را دید گفت فرد مناسبی برای ازدواج نیست و به من گفت هر طور شده اجازه نمی‌دهد من با احسان ازدواج کنم. وقتی موضوع را به احسان گفتم دیگر اصراری به این ازدواج نداشت اما من آنقدر عاشق شده بودم که می‌خواستم هر طوری شده احسان را در زندگی‌ام نگه دارم ...

صبح زود پانزدهم اوت 1518 در کوچه "نیزارتنگ" تاجری بنام دوگزینس را با نیزه ای که از پشت مقتول وارد و از سینه او خارج شده بود، از پا در آورده بودند و مامورین انتظامی نسبت به آهنگری بنام "توماس میلیو" که ساکن " سن بار تولومه " بود مظنون شده و دستگیرش ساختند. آهنگر اظهار داشت که شبهای چهاردهم و پانزدهم ماه اوت را در یکی از اصطبل های دهکده " گاستله" گذرانیده و فاصله دهکده تا شهر آنقدر زیاد است که نمیشود نیمه شب در گاستله و صبح زود در شهر بود ...

مردى متوجه شد كه گوش همسرش سنگين شده و شنوائيش كم شده است. به نظرش رسيد كه همسرش بايد سمعك بگذارد ولى نمى دانست اين موضوع را چگونه با او در ميان بگذارد. بدين خاطر، نزد دكتر خانوادگی شان رفت و مشكل را با او در ميان گذاشت.
دكتر گفت براى اين كه بتوانى دقيق تر به من بگويى كه ميزان ناشنوايى همسرت چقدر است آزمايش ساده اى وجود دارد. اين كار را انجام بده و جوابش را به من بگو ...

زن جوان جلوی در دادگاه،در گوشه‏ ای کز کرده‏ است.هیچ کس به او توجه ندارد،هیچ کس برای‏ تسلا و دلداری او جلو نمی‏رو،گویا او را کسی‏ نمی‏بیند.اسمش شهلاست.سی سال دارد. زیباست.و هنگامی که سر بلند می‏کند و با چشمان اشک ‏آلودش نا امیدانه می‏نگرد، درمی‏یابید که ساده و معصوم است.شهلا چه‏ به سرت آمده است؟
شهلا لحظه‏ ای نگاه می‏کند و رنگ قهوه‏ ای‏ چشمانش در پس پرده‏ی اشک موج برمی‏دارد. نگاهش به درون زندگی خاکستری ‏اش خیره‏ شده است،به آن جایی که جگرگوشه‏ اش را در آن تنها گذاشته،به آن جایی که ایمان و بعد عشقش را به خاک سپرده است،آن جایی که حتی از یادآوری آن سراسر وجودش می‏لرزد.
شهلا همه‏ ی حرفهایش دروغ بود!
می‏گوید:«وقتی برای اولین بار اسماعیل را ملاقات کردم،زنی بیوه بودم.دو سال قبل که از شوهر اولم طلاق گرفتم،برای طلاق گرفتن از او آن‏قدر مرا در دادگاه اذیت کردند که دست آخر همه چیزم را به آن مرد بخشیدم تا حکم طلاق را صادر کردند.آن مرد جنون داشت و بارها پزشک قانونی تأیید کرده بود که مرا مورد ضرب و شتم قرار داده است.روزی که حکم را صادر کردند،دیدم بچه ‏ام را هم از من گرفته ‏اند. من هرگز آن قاضی را نمی‏بخشم.در حقیقت این‏ حکم غلط او بود که زندگی مرا سیاه کرد. مهریه ‏ام باد هوا شده بود،حتی یک ریال نفقه هم‏ دریافت نکرده بودم. وقتی رفتم جهیزیه‏ ام را بگیرم،آن مرد با تمسخر به من گفت:«برو پهلوی همان قاضی بگو جهیزیه ‏ام را می‏ خواهم!»