شلاق عکاسان قزوینی

به گزارش وکالت دات اینفو به نقل از ایسنا ، شعبه ۱۰۲ دادگاه عمومی قزوین با صدور حکمی، خلیل امامی و عباس علیپور دو تن از عکاسان قزوینی را به اتهام توهین به مدیرکل میراث فرهنگی این استان، مجموعا به ۷۵ ضربه شلاق محکوم کرد.

بر اساس این گزارش به نقل از «عکس‌آنلاین» ، یکی از این عکاسان بدون ذکر نام خود به سایت «صدای قزوین» گفته است: «بر اساس حکم اولیه شعبه ۱۰۲ دادگاه عمومی قزوین، من به اتهام توهین، به ۲۵ ضربه شلاق محکوم شدم و عکاس دیگر نیز به همین اتهام به ۵۰ ضربه شلاق محکوم شد».

در همین زمینه این سایت، دلیل صدور این حکم را شکایت محمدعلی حضرتی‌ها مدیر کل سازمان میراث فرهنگی و مشاور فرهنگی استاندار استان قزوین، ذکر کرده است. حضرتی‌ها که پیش از این مشاور فرهنگی استاندار قزوین بوده است، ۱۳ مرداد امسال به سمت مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان قزوین منصوب شد.

همچنین خلیل امامی و عباس علیپور، دو عکاس قزوینی پیش از این با انتشار مطالبی در رسانه‌های محلی نسبت به انتشار کتاب عکس‌های آقای حضرتی‌ها با سرمایه‌گذاری شهرداری قزوین، انتقاد کرده بودند. بر اساس مطالبی که در وبلاگ «قزوین هنر» منتشر شده، خلیل امامی نوزدهم آبان پارسال، عکس‌های استفاده‌شده در کتاب «قزوین، سرزمین روزگاران» را «دارای کیفیت نازل بصری» توصیف کرده بود.

در همین راستا خلیل امامی در یادداشتی که در هفته‌نامه تابان در تاریخ نوزدهم آبان ۱۳۹۲ منتشر شده و در وبلاگ «قزوین هنر» بازنشر شده از نحوه انتشار کتاب «قزوین، سرزمین روزگاران» انتقاد کرده است. او در این مطلب نوشته است:

«"قزوین، سرزمین روزگاران" کتابی‌ است مصور با عکس‌هایی از استان قزوین که قصد دارد به معرفی این استان بپردازد. در شناسنامه‌ کتاب، نام پدیدآورنده و عکاس آقای محمدعلی حضرتی ذکر شده که توسط نشر حدیث امروز و با سرمایه‌گذاری شهرداری قزوین منتشر شده است. "قزوین، سرزمین روزگاران" با ۲۱۶ صفحه روی کاغذ گلاسه در قطع خشتی و به صورت تمام‌رنگی به همراه دو مقدمه از محمدعلی حضرتی (پدیدآورنده و عکاس کتاب) و مسعود نصرتی (شهردار قزوین) و مجموع ۲۳۰ قطعه عکس در شهریور ۱۳۹۲ و بدون درج قیمت به زیور طبع آراسته شده است.

با نگاهی کارشناسانه به این کتاب به چند نکته قابل تامل بر می‌خوریم: نخست اینکه انتشار کتاب در حوزه‌ گردشگری می‌بایست به عکس‌هایی بسیار عکاسانه به لحاظ بصری مزین شود. بر همگان واضح است که آثار تاریخی و چشم‌اندازهای طبیعی استان ما خود به خود زیبایند و صرف نسخه‌برداری فنی از آنها نمی‌توان جوابگوی نمایش فاخر آنها در حد و اندازه‌ واقعی‌شان شد. اما کتاب یادشده با عکس و طرح جلدی نه‌چندان جذاب حاوی عکس‌هایی با کیفیت نازل بصری در کادربندی، ترکیب‌بندی، نور و رنگ بوده که حاکی از عدم تسلط پدیدآورنده به عنوان عکاس در شناخت نور به عنوان مهم‌ترین مؤلفه‌ تشکیل‌دهنده‌ عکس و همچنین عدم انطباق کادربندی‌ها و ترکیب‌بندی‌ها با استانداردهای زیباشناختی تصویر که منجر به ارائه‌ تصاویری نه‌چندان دلنشین و جذاب شده است.

نبود وضوح کامل برخی عکس‌ها و پردازش بسیار ضعیف تصاویر چاپ‌شده در کتاب، از عدم تسلط پدیدآورنده به عنوان عکاس این مجموعه بر برخی تکنیک‌های عکاسی از قبیل انتخاب صحیح دیافراگم و عمق میدان وضوح و همچنین نامأنوس بودن عکاس با فنون نوین پردازش تصویر پرده برمی‌دارد.

نکته دیگری که در برخورد با عکس‌های کتاب به چشم می‌خورد عدم شناخت و توانایی عکاس در استفاده‌ صحیح از ابزار عکاسی است. فاصله‌ کانونی و زیباشناسی لنزها ساده‌ترین مسائلی است که عکاسان به آن آشنایی دارند اما در آثار منتشره این امر دیده نمی‌شود. بسیاری از عکس‌های معماری دارای دیستروشن (اعوجاج) اغراق‌آمیز بوده که از نکات منفی بارز در عکاسی معماری محسوب می‌شود. همچنین انتخاب زاویه نادرست دوربین نسبت به سوژه و برخورد نامناسب با نور تصاویری به غایت نازیبا خلق کرده است.

در طراحی کتاب هیچ‌گونه ترتیب و هارمونی خاصی میان تصاویر رعایت نشده و پرش‌های ناگهانی بین تصاویر نه‌چندان مرتبط با یکدیگر، ذهن بیننده را مغشوش می‌سازد. به واقع در صفحه‌آرایی کتاب تنها به صفحه‌بندی بسنده شده و مشخص نیست به چه دلیل از دامنه‌های رنگی استفاده شده که هیچ سنخیتی با محتوای این اثر ندارد. کیفیت چاپ برخی صفحات کتاب مطلوب بوده اما در بیشتر صفحات با افت شدید سطح کیفی چاپ روبرو هستیم.

صحافی کتاب در خور این تعداد برگ کاغذ نبوده و شیرازه‌ آن در اندک مدت دچار دگرگونی شده و کتاب پس از چندین نوبت استفاده حالت اصلی خود را از دست می‌دهد.

در پایان این پرسش مطرح می‌شود: با توجه به جایگاه و پیشینه‌ فرهنگ، هنر و تمدن قزوین و با عنایت به پتانسیل عکاسان خوب و حرفه‌ای استان که موجب شده جایگاه عکاسی قزوین هم‌پای خوشنویسی در کشور بدرخشد، آیا انتشار چنین کتابی در خور شأن و جایگاه نام قزوین بوده و می‌تواند نماینده‌ای شایسته برای قزوین نزد گردشگران و مهمانان داخلی و خارجی باشد؟!»

در پاسخ به این نقد، یادداشتی با نام میرکمال مصطفوی در شماره ۴۸۳ هفته‌نامه تابان قزوین منتشر شد.

در همین خصوص عباس علیپور، دیگر عکاس قزوینی، ۳۰ دی‌ماه در واکنش به این یادداشت نوشته بود که میرکمال مصطفوی نام مستعار محمدعلی حضرتی‌ها است. وی در ادامه مطلب خود آقای حضرتی‌ها را به انتشار کتابی بی‌کیفیت با صرف هزینه‌های گزاف از بودجه‌های دولتی متهم کرده و افزوده بود: «آیا کیفیت کتاب مذکور، در شأن این همه آثار فرهنگی و تاریخی قزوین بوده و مایه شرمساری نیست؟». وی در یادداشتی با عنوان «نه هر که سر بتراشد قلندری داند» در وبلاگ قزوین هنر خطاب به محمدعلی حضرتی‌ها نوشته است:

«آیا شما که داعیه‌دار تبلیغات جاذبه‌­های گردشگری استان هستید در سالیان گذشته نیز محصولات تبلیغاتی بی‌کیفیت (همانند کتاب قزوین سرزمین روزگاران) تهیه ­نموده‌­اید؟ و آیا پیش از داشتن موهبت مسئولیت در سازمان ایرانگردی و اداره کل میراث فرهنگی هم دست به تولید چنین آثار درخشانی (!) زده‌­اید؟ چرا شرایط یکسانی برای دیگر عکاسان استان فراهم نیست تا در این امور وارد شوند؟ آیا استفاده از روابط و امتیازهای خاص، موجب یکه‌تازی حضرتعالی در این عرصه شده است؟»

۲۳ فرودین امسال نیز علیرضا خدابخش مدیر سایت صدای قزوین خبر داده بود که محمدعلی حضرتی‌ها مشاور فرهنگی استاندار قزوین به دلیل انتشار یادداشت‌های این دو عکاس از سایت یادشده شکایت کرده است. محمدعلی حضرتی‌ها نیز با تأیید این موضوع گفته بود: «به دلیل توهین و افترایی که در یکی از یادداشت‌های انتشاریافته در سایت قزوین امروز صورت گرفته بود، از مدیریت این سایت شکایت کردم».

منبع خبر : http://www.isna.ir/fa/news/93052713994