حقوق عمومی در ایران کهن

در همین زمینه جدیدترین کتب حقوقی به فواصل زمانی مختلف در پایگاه اطلاع رسانی وکالت دات اینفو ، منتشر خواهد شد.

معرفی کتاب : مبانی حقوق عمومی در ایران کهن

این کتاب توسط محمد رسولی حقوقدان و وکیل دادگستری تألیف شده است. عنوان این کتاب به شدت جلب توجه کننده است و با تورق آن و سپس با مطالعه آن بر شگفتی انسان که همراه با حس غرور ملی برای هر ایرانی است در آدمی بیشتر می‌شود. 

حقوق عمومی در واقع شاخه‌ای از حقوق است که به پدیده‌های سیاسی جامعه می‌پردازد. در واقع در این رشته پدیده‌ها و مسائل سیاسی از منظر حقوقی بررسی می‌شود. برای توضیح بیشتر در این شاخه از علم به انواع حکومت‌ها، دولت‌ها، و مسائلی از قبیل: نهاد قانونگذاری، حقوق اساسی، حاکمیت، حکمرانی، حقوق شهروندی، تابعیت، سرزمین‌، کشور، قدرت سیاسی و مشروعیت آن و نهادهای کنترل کنندهٔ قدرت و جامعهٔ سیاسی پرداخته می‌شود.

اما نکته حائز اهمیت جوان بودن این رشته مطرح است. یعنی یکی از جوان‌ترین رشته‌های حقوق را حقوق عمومی می‌دانند. به گونه‌ای که می‌گویند در ایران عمر آن نهایتاً از نهضت مشروطیت به بعد است و در اروپا نیز تقریباً در همین حدود. 

اما نویسنده این کتاب در کمال شگفتی مدعی شده که مفاهیم حقوق عمومی، در ایران عهد کهن (توجه داشته باشید ایران عهد کهن نه باستان!) یعنی در زمانی نزدیک به چند هزار سال پیش در ایران وجود داشته است و جالب‌تر آنکه پس از مطالعهٔ کتاب خواننده متقاعد می‌شود که فرضیهٔ نویسنده آن درست است. 

آنگاه به آدمی یک حس غرور بابت ایرانی بودن دست می‌دهد. در عین حال این کنجکاوی پدید می‌آید که آن نیاکان ما چگونه چنین جامعهٔ سیاسی پیشرفته‌ای داشته‌اند که همهٔ مفاهیم حقوق عمومی که امروزه در حکومت‌های پیشرفته وجود دارد در جامعهٔ سیاسی ایران آن روزگار کهن در حدود پنج – شش یا حتی هفت هزار سال پیش از زایش مسیح (ع) وجود داشته است! 

کتاب مبانی حقوق عمومی در ایران کهن دارای ۱۶ گفتار با عناوین: سرآغاز، اسناد بازمانده از ایران کهن، تعریف حقوق عمومی، دولت، حاکمیت، کشور، سرزمین، ملت، حکمرانی مشروعیت قدرت سیاسی و ... حقوق شهروندی در ایران عهد کهن، وجود قانون و قانون اساسی در ایران کهن است. 
با مطالعهٔ این کتاب دریافته می‌شود که برخی از ابیات کتاب‌های قدیمی مثل شاهنامه و یا برخی اشارات در کتبی مثل ریگ ودا، اوستا و سایر متون کهن ریشه در یک واقعیات مهمی دارد. با مطالعهٔ کتاب مذکور پی برده می‌شود که اولین منشور حقوق بشر در حدود چهار هزار سال پیش توسط منوچهر یکی از پادشاهان سلسلهٔ پیشدادی نوشته شد و به همگان ابلاغ شد که دو هزار سال پس از او، کوروش بزرگ (هخامنشی) در پیروی از منوچهر دوباره آن را بازنویسی کرده است.