20 نکته ویژه - شماره 4

• 1. وجه التزام خسارتی است که میزان آن در قرارداد مشخص است.

• 2. شرط عدم مسؤولیت در قراردادها اصولاً صحیح است مگر در مورد خسارات عمدی، خسارات بدنی و لطمه به حیثیت و آبرو و شرافت.

• 3. شروط باطل طبق قانون مدنی عبارتند از: 1. شرط نامقدور 2. شرط بی فایده 3. شرط نامشروع.
  ولی دکترین یک شرط دیگر را به این موارد اضافه کرده اند: شرط مجهول.

• 4. شروط باطل و مبطل طبق قانون مدنی عبارتند از:
  1. شرط خلاف مقتضای ذات عقد 2. شرط مجهولی که جهل به آن موجب جهل به عوضین شود.

• 5. شرط صفت شرطی است راجع به کمیت و کیفیت مورد معامله.

• 6. هرگاه یک شی تجزیه ناپذیر (خانه، زمین) به شرط مقدار معینی معامله شود و بعد معلوم شود که کمتر است مشتری ، حق فسخ دارد و اگر معلوم شود بیشتر است بایع، حق فسخ دارد.

• 7. نکته قبل که در قانون مدنی ذکر شده توسط ماده 149 قانون ثبت تخصیص خورده است. طبق ماده 149 قانون ثبت اگر ملکی با سند رسمی معامله شود و بعد معلوم شود بیشتر است بایع حق فسخ ندارد و مشتری باید پول بیشتر را بدهد و تقاضای اصلاح سندش را بکند.

• 8. هرگاه یک شی تجزیه پذیر مثل حبوبات به شرط مقدار معینی فروخته شود و بعد کمتر درآید مشتری 2 راه دارد: یا به استناد خیار تبعض صفقه عقد را فسخ می کند یا پولش را نسبت به مقداری که کم درآمده پس می گیرد و اگر بیشتر در بیاید زیاده از آن بایع است.

• 9. شرط صفت در کلی فی الذمه وجود ندارد.

• 10. شرط نتیجه نمی تواند از اعمال حقوقی تشریفاتی باشد.

• 12. عمل مادی نمی تواند به عنوان شرط نتیجه بیاید.

• 13. اگر مشروط علیه شرط فعل را انجام ندهد ابتدا الزام می شود و اگر ممکن نشد شخص دیگری به خرج متعهد انجام می دهد و اگر دیگری هم نتوانست انجام بدهد مشروط له حق فسخ دارد.

• 14. در موارد زیر در شرط فعل حق فسخ فوری به وجود می آید:
  3. شرط فعل در عقد اجاره (ماده 496) 2. شرط دادن رهن به طور مطلق(ماده 379) 3. شرط دادن ضامن (ماده 243)

• 15. شرط صفت قابل اسقاط نیست ولی حق فسخ شرط صفت قابل اسقاط است.

• 16. شرط نتیجه قابل اسقاط نیست ولی حق فسخ شرط نتیجه قابل اسقاط است.

• 17. شرط فعل قابل اسقاط است و حق فسخ ناشی از شرط فعل قابل اسقاط است.

• 18. اگر عقد اصلی به هم بخورد شرط نتیجه آن هم به هم می خورد به جز نکاح، ضمان، وقف.

• 19. معاملة فضولی غیر نافذ است و تنفیذ آن با مالک یا قائم مقام وی می باشد.

• 20. اگر مالک قبل از رد یا تنفیذ فوت کند, حق رد یا تنفیذ به وراثی می رسد که مالک مال شوند. بنابراین زوجه از حق تنفیذ یا رد زمین ارث نمی برد.

منبع : پایگاه اطلاع رسانی وکالت دات اینفو